“ถามว่าเคย “ท้อแท้ไหม”
กับความเป็นอยู่หลังอุบัติเหตุ
ก็มีบ้าง แต่คงไม่เกิน 2 ครั้งในรอบ 7 เดือน
ที่ผ่านมา ซึ่งทุกครั้งที่ท้อ
ก็ไม่เคยคิดฆ่าตัวตาย ไม่ร้องไห้
ใช้เวลากับความรู้สึกนี้ ไม่เกิน 3 นาที
แล้วก็เป็นเจี๊ยบคนเดิม”
…‘มันไม่เศร้า…เพราะเราเลือกได้’ It’s not so sad เป็นหนังสือไดอารี่ชีวิตเล่มที่ 2 ของ เจี๊ยบ สุนันทา แซ่เฮ้า ผู้ที่ประสบอุบัติเหตุจากเหตุการณ์รถมินิบัสทับร่าง(กลางลำตัว) เมื่อวันที่ 1 พฤศจิกายน 2546 อุบัติเหตุในครั้งนั้นอวัยวะทำให้อวัยวะหลายอย่างในตัวเธอเสียหาย เช่น ตับแตก ปอดแตก ลำไส้ฉีก ม้ามแตก โอกาสกลับไปใช้ชีวิตปกติเกือบเป็นศุนย์ เธอต้องนอนอยู่โรงพยาบาลเป็นปี แต่ช่วงเวลาเหล่านั้นไม่ได้สูญเปล่า เธอยังอุตสาห์มีผลงานมาให้คนที่กำลังท้อแท้ได้อ่านสร้างกำลังใจกันถึง 2 เล่ม น่าชื่นชมครับ
“คนเราส่วนใหญ่ ก็อยู่ด้วยความหวัง และฝัน ที่ไม่มีใครรู้ได้ว่าจะเป็นจริงเมื่อไร แต่ก็ยังดีกว่าจะทิ้งความหวังในยามที่เราต้องการมากที่สุด”
“สิ่งหนึ่งที่มันหายไปในพริบตา แล้วต้องเร่งสร้างขึ้นมาใหม่คือ ฝัน”
“เราจะยอมแพ้ได้ ก็ต่อเมื่อเราหมดลมหายใจ ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจอยู่ …เราต้องสู้”
“เวลาของทุกคนเท่ากัน แต่การใช้เวลาของแต่ละคนย่อมไม่เท่ากัน จึงไม่แปลกเลยที่บางคนอาจจะพูดว่า ‘ยังไม่ได้ทำอะไรเลย’ “
“ความอดทนไม่ได้ทำให้เราหมดหวัง ในทางกลับกัน ถ้าเราค่อย ๆ หมดความอดทน ความหวังที่เป็นอนาคตข้างหน้าก็จะดูริบหรี่ลง”
“ความเข้มแข็งจะสร้างสิ่งมหัศจรรย์ให้กับมนุษย์เสมอ …แต่อาจจะไม่ทุกครั้งที่จะเห็นผลก็ได้”
“เราทุกข์เพื่อเรียนรู้ …ไม่ได้ทุกข์เพื่อกำหนดชีวิตเรา”
“ความทุกข์ …มันจะหมดไปจากใจของเราได้ ถ้าเรายอมรับความเป็นจริงในสิ่งที่ทำให้เราเป็นทุกข์”
“Never give up = อย่ายอมแพ้”
“มนุษย์เกิดมาเพื่อเรียนรู้ วิธีการเรียนรู้แต่ละคนย่อมแตกต่างกันออกไปตามสิ่งแวดล้อมและสถานภาพ …กระบวนการเรียนรู้ที่เกิดขึ้นทั้งชีวิต คือ การอดทนและต่อสู้กับอุปสรรคที่ต้องเผชิญ ให้ผ่านไปได้ด้วยดี”
“ก้าวไป อย่าหันมามองว่าเราเจ็บ ให้หันมามาองว่าเราเจ็บเพราะอะไร แล้วอย่าเจ็บอย่างนั้นอีก”
“ฟ้าหลังฝนมักสวยงามเสมอ ถึงแม้จะอึมครึมบ้าง แต่ก็ต้อสว่งสดใสอย่างแน่นอน
ถ้าเราเปิดตามองด้วยความรู้สึกที่ดี ไม่มีอะไรหรอกที่มืดมน”
“จงยิ้มในวันที่เป็นสุข ให้ทุกข์ในวันนี้เป็นครู”
