พอเหตุมันสะสมจนถึงระดับหนึ่ง มันก็ปลดปล่อยผลออกมาตามธรรมชาติ หากเราปรุ่งต่อ แต่งต่อ ก็เหมือนกับการเติมเชื้อเข้าไปไม่สิ้นสุด จนผลมันเปลี่ยนแปลงรูปร่าง บางครั้งจำต้นตอไม่ได้เลยทีเดียว...
หากเราไม่ยึดมั่นถือมั่น เมื่อเกิดผลตามธรรมชาติ เราไม่ยึดถือ มันก็จะจางไป หมดไปเอง แต่หากเรายึดถือเอาเป็นของตัว "ความรู้สึก" ในใจเราก็จะก่อตัวขึ้นทันที...
เวลาที่ความรู้สึกก่อตัวขึ้น เราก็อาจตกเป็นทาสของความรู้สึกได้ง่ายๆ ความรู้สึกโกรธ เกลียด เคียดแค้น จะสั่งให้เราทำอะไรก็ด้ สั่งให้เราไปท้าตีท้าต่อย สั่งให้เราไปฆ่า หรือทำร้ายใครก็ได้ เราตกเป็นทาสของมันอย่างสิ้นเชิง...
แต่หากเราไม่ยึดมั่นถือมั่น "ความรู้สึก" ก็คงอยู่ไม่ได้ หรืออยู่ไม่ได้นาน มันก็จางหายไปเองตามธรรมชาติ ตามความเป็นไป...
เหมือนมือที่ว่างเปล่า ไปคว้าเอาสิ่งของไว้ย่อมหนักเป็นธรรมดา...
ยึดมาก ก็ทุกข์มาก
ยึดน้อย ก็ทุกข์น้อย
ไม่ยึด ก็ไม่ทุกข์...
ขอขอบคุณ:http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=greenpluss&month=18-04-2012&group=22&gblog=121
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น