การที่คนคนหนึ่งจะฟื้นจากวิกฤตชีวิตได้นั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายแต่ที่ยากกว่านั้นก็คือ การนำเอาประสบการณ์ความทุกข์ของตนมาใช้ให้เกิดประโยชน์แก่ตนเองและผู้อื่น ปัญหานั้นมิใช่ว่าจะบั่นทอนชีวิตจิตใจสถานเดียว หากยังสามารถแปรเปลี่ยนให้เป็นปัญญาสรรค์สร้างชีวิตได้ด้วย แม้ความสิ้นหวังอับจนจะผ่านพ้นไปนานแล้ว แต่คุณฐิตินาถสามารถนำเหตุการณ์ดังกล่าวมาจุดประกายความหวังให้แก่ผู้คนจำนวนมากได้อย่างน่าชื่นชม ผู้คนส่วนใหญ่มักใช้ชีวิตให้หมดไปกับการแสวงหาและสะสมสิ่งนอกตัว หมกมุ่นกับอดีตและอนาคต จนแทบไม่มีเวลาที่จะอยู่กับตนเอง ผู้คนพากันคิดว่าเงินทอง ชื่อเสียง เกียรติยศ คือสิ่งที่ชีวิตต้องการ แต่ได้มาเท่าไรก็ไม่มีความสุขเสียที ลึกลงไปในใจเราอาจกำลังทักท้วงตั้งคำถามกับวิถีชีวิตที่เป็นอยู่ จิตใจ ส่วนลึกของเราอาจกำลังเพรียกหาความสุขที่แท้ อันได้แก่ความสงบเย็นและเป็นอิสระ
ชีวิตของเราทุกคนนั้นเป็นอิสระและผาสุกได้นั้นมีอยู่แล้วที่ใจของเราเอง เพียงแต่หันกลับมาดูที่ใจให้ความรู้ตัวมาแทนที่ความหลงและเปลี่ยนจากยึดมาเป็นคลาย จากแบกมาเป็นวาง จากวุ่นมาเป็นว่าง จากวิ่ง มาเป็นหยุด ความทุกข์ก็จะกลายเป็นความไม่ทุกข์และนำไปสู่ความสุขในที่สุด
ที่มา: ฐิตินาถ ณ พัทลุง. เข็มทิศชีวิต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น