หลายครั้งที่เราจะมีเรื่องบาดหมาง ไม่เข้าใจกับใคร หรือกลุ่มบุคคลหรือแม้แต่องค์กร เพื่อนร่วมงาน แม้กระทั่งคนในครอบครัว เป็นธรรมดาที่จิตของมนุษย์ทุกคนย่อมมีความโลภ โกรธและหลงท่ามกลางความไม่เข้าใจกัน โกรธเคืองหรือพยาบาทภายใน ย่อมเป็นเชื้อไฟให้เราเกิดแต่ความทุกข์ขึ้นภายในใจไม่จบสิ้นหากเราไม่พยายามทำความเข้าใจปลดปล่อยความทุกข์ที่มีออกมา
การให้โอกาสตัวเองและผู้อื่นได้แก้ตัวในสิ่งที่เราหรือเขาหรือว่าหน่วยงานองค์กร บริษัทมีโอกาสแก้ตัว แก้การกระทำ ให้ระยะเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความบริสุทธิ์ในการตั้งใจกระทำ ย่อมเป็นการปลดปล่อยความทุกข์ความขุ่นมัวภายในของเราออกไปในระดับหนึ่ง ไม่ใช่การเก็บกด อัดอั้น ความเคียดแค้นในการกระทำผิดของบุคคลอื่นมาทำให้ภายในของเราจะต้องร้อนรุ่ม กังวลภายใน ไม่เคยจบสิ้นหากเราไม่พยายามทำภายในของเราให้สะอาดขึ้นด้วยการให้โอกาส เกิดบ่อจิตแห่งการอภัย แม้จะเคยกระทำชั่วมามากมายแค่ไหนหากเกิดบ่อจิตแห่งการสำนึกผิดบ้างย่อมเป็นทางในการนำตัวพ้นจากกรรมที่จะกระทำชั่วต่อเนื่องได้ ความคิดเป็นจุดเริ่มต้นภายในแม้จะยังไม่กระทำเมื่อคิดที่จะแก้ตัวแก้ไขในสิ่งผิดพลาดต่างๆข้าพเจ้าก็ชื่นชมในความคิด เมื่อการกระทำเกิดขึ้นแล้วด้วยข้าพเจ้าคิดว่าบุคคลนั้นย่อมน่าสรรเสริญ แม้แต่ตัวข้าพเจ้าเองมีสิ่งที่เคยผิดพลาดมากมายในอดีต มีความหลังที่จะต้องสำนึกผิด ไม่ใช่เกิดเป็นคนแล้วจะทำดีไปเสียทั้งหมด ย่อมมีบ้างที่เคยกระทำให้คนอื่นเสียใจ เคยกระทำผิดบาปมาบ้าง แม้จะไม่ใช่เรื่องใหญ่มากมาย แต่แค่เราสำนึกในความผิดอันน้อยนิดที่เคยกระทำก็ย่อมเป็นบ่อเกิดแห่งจิตภายในที่เริ่มขัดเกลาให้ใสสะอาดได้ในกาลข้างหน้า
การให้โอกาสผู้กระทำผิดแก้ตัวข้าพเจ้าแยกออกเป็นสองประเด็นคือ
- ตัวเราที่กระทำผิด
การให้โอกาสตัวเราเองในการแก้ไขในหลายเรื่องที่เคยกระทำผิดพลาดมาย่อมเป็นพื้นฐานในเบื้องต้นนั่นคือการที่เราสำนึกแล้วในความผิดพลาด สำนึกในการกระทำอันกระทบต่อตัวเราผู้อื่นหรือสังคมที่ผ่านมา แม้เพียงน้อยนิดในความผิด ไม่ใหญ่โตมากมาย ก็ย่อมมีความสำคัญมากในด้านภายในที่จะเริ่มขัดเกลาตัวตน เพราะบางคนเกิดมามีบาปติดตัวมาน้อย บางคนมีบาปมามากมาย ยิ่งมาสร้างเพิ่มในชาตินี้อีกย่อมเพิ่มพูน ถ้าหากเกิดความสำนึกให้โอกาสตัวเราเองได้ย่อมเห็นทางสว่างในเบื้องต้น อย่างน้อยเราขัดเกลาภายในของเราได้ดีย่อมบอกกล่าวผู้อื่นได้อย่างมั่นใจ
- บุคคลอื่น องค์กร หน่วยงานหรือที่อื่นใดที่กระทำผิด
หากเกี่ยวข้องกระทำต่อตัวเราแล้วทำให้ภายในเราขุ่นมัว เคลือบแคลงสงสัยหรือโกรธเคือง หากเราให้โอกาสให้พวกเขาได้แก้ตัว ได้เปลี่ยนแปลงย่อมแสดงถึงน้ำจิตน้ำใจที่งดงาม ท่ามกลางความผิดบาปที่มากมีแม้จะมีคนดีเหลือน้อยมากในสังคม แต่ถ้าคนชั่วแค่เศษหนึ่งส่วนสี่ได้สำนึกผิดและมีโอกาสแก้ตัวแก้ไข ย่อมทำให้หนทางแห่งการเปลี่ยนแปลงสู่สังคมที่ดีขึ้นได้ แค่น้ำใจหนึ่งหยดที่เราให้โอกาสในการสร้างความดีเปลี่ยนแปลงตัวตนย่อมเป็นบุคคลที่นับได้ว่าภายในเริ่มสว่างท่ามกลางความขุ่นมัวภายในที่ค่อยๆลดลง ทิฐิภายใน ความทุกข์ที่เริ่มพอกพูนอย่างไม่รู้ตัวย่อมค่อยๆปลดลดลงจากภายในเมื่อเราเปิดใจเปิดทางให้คนอื่นอย่างกล้าหาญ ไม่ใช่แค่การกล่าวด่าสาปแช่งหรือแสดงกิริยาเหยียดหยามรังเกลียดดูหมิ่นแต่เป็นน้ำใจอันมากมีที่มีอยู่ให้โอกาสและเวลาในการแก้ไขตัวตนของบุคคลอื่นหรือแม้แต่ที่ๆเราไม่พอใจ หรือคิดว่าพวกเขากระทำผิดได้มีโอกาสแก้ตัว
ดังเช่น นักโทษในเรือนจำ พวกเขายังมีโอกาสได้อภัยโทษ มีโอกาสได้แก้ไขสำนึกในบาปกรรมที่กระทำย่อมเป็นน้ำพระทัยอันยิ่งใหญ่ ที่กรุณา ลูกที่เรารักมากหากทำผิดพลาดเช่นเกเร ติดยาเสพติด ก่อความเดือดร้อนมากมายพ่อแม่ทุกข์ใจมากมี หากเราให้โอกาสเขาแก้ตัว สำนึกผิด ย่อมเป็นการเปิดโอกาสให้คนชั่วกลับตัวเป็นคนดีได้ แม้จะดีได้เพิ่มอีกนิดนึงก็ยังดีกว่าไม่มีโอกาสให้พวกเขาเลย เพราะการขัดเกลาภายในของแต่ละคนจะแตกต่างกันตามระยะเวลา แต่แค่เพียงโอกาสอันน้อยนิดที่เราให้อาจจะยิ่งใหญ่และมีค่ามากมายสำหรับบุคคลที่เคยกระทำผิด หากเขาพร้อมที่จะสำนึกแล้วแม้จะใช้เวลาบ้างก็ตาม แต่ทุกหนทางย่อมมีโอกาสที่จะเพิ่มความดีเข้าสู่สังคมตามวาระอันสู่ความสุขสงบได้ในกาลต่อไป
ท่ามกลางความทุกข์ภายในใจรับรู้ ไม่อุดอู้ดูโอกาสวาดให้เห็น
ให้โอกาสคนผิดคิดให้เป็น เปลี่ยนเฉกเช่นจากชั่วทำตัวดี
แม้เพียงน้อยนิดคิดสำนึก ย่อมเริ่มฝึกภายในใสขึ้นที่
การสำนึกตรึกไตร่ตรองคล้องความดี เกิดสิ่งที่เรียกว่าค่าของคน
แม้โอกาสจะมีดีให้ฝึก ในเบื้องลึกจะต้องมองให้พ้น
ให้ก่อเกิดดีตลอดรอดในตน ฝึกเป็นคนดีสะอาดไม่ขลาดเอย
ที่มา : http://www.bt-50.com/topic.php?q_id=25070
ได้เข้ามาอ่าน ที่ พจ.เขียนแล้วสบายใจ .....จัง จากสาวเหลือน้อยกาฬสินธุ์ค่ะ
ตอบลบ