จุดอ่อนอย่างหนึ่งของมนุษย์ผู้เจริญแล้ว (วัดด้วยการมีกติกา ระบบ ระเบียบในสังคม) ก็คือ การยึดติดกับกฏกติกานั้นแบบ "กัดไม่ปล่อย"
เคยไหมที่คุณไปใช้บริการของหลายองค์กรที่มีกำหนดเปิดทำงานเวลา 09.00 น. คุณไปก่อนเวลาและรอที่เคาน์เตอร์หน้าประตู แม้ว่าเจ้าหน้าที่มาทำงานแล้ว แต่ไม่ยอมทำงานจนเข็มวินาทีแตะเลข 09.00 น. เจ้าหน้าที่จึงเริ่มขยับเขยื้อนกาย
มนุษย์เงินเดือนไม่น้อยชอบทำตัวเป็นหุ่นยนต์ที่ถูกตั้งโปรแกรมไว้ หากไม่ถึงกำหนดเวลาทำงาน ลานที่ฝังอยู่ในตัวจะยังไม่ทำงาน
สัจธรรมหนึ่งของการใช้ชีวิตในสังคมมนุษย์ก็คือ กฎเกณฑ์กติกาใด ๆ ก็ตามที่มนุษย์เป็นผู้สร้างนั้นลบทิ้งได้เสมอ แต่ไม่ค่อยมีใครยอมเข้าใจสัจธรรมนี้ (หรือเพราะมันเป็นสัจธรรม ไม่ใช่กฎ?)
แปลก! กลัวขาดทุน แต่ไม่กลัวเสียเวลา
หากเฉลี่ยว่า คนเรามีเวลาในโลกนี้ 60 ปี เราก็หมดไปกับการเล่นก่อนวัยเรียนราว 5 ปี การเรียนราว 20 ปี เหลือเวลาอีกเพียง 35 ปี หักเวลาเกษียณหรือนอนรอความตายอีก 10 ปี หักเวลาพักผ่อน นอนหลับ สร้างครอบครัว ขับรถ ฯลฯ อีกครึ่งหนึ่ง ก็เหลือเวลาทำงานจริง ๆ แค่สิบสองปีครึ่ง หรือราว 4,500 วัน หรือประมาณหนึ่งแสนหนึ่งหมื่นชั่วโมงเท่านั้น
ไม่มากเลยเมื่อเทียบกับเวลาของโลก หรืออายุของสัตว์บางชนิด ต้นไม้บางพันธุ์
แต่มากพอสร้างสรรค์สิ่งต่าง ๆ
นี่คือเวลาที่จะสร้างความแตกต่างกันระหว่างมนุษย์แต่ละคน
เพียงรู้จักประหยัดเวลา เก็บเกี่ยวมันเพิ่มจากช่วงยามที่ผ่านไปอย่างไร้ค่า ก็อาจเพิ่มจำนวนชั่วโมงแก่ชีวิตได้อีก เพียงวันละสิบนาทีก็ได้เวลา "สร้างความแตกต่าง" ในชีวิตเพิ่มมาอีกถึงสองพันกว่าชั่วโมง และมากกว่านี้อีกหลายเท่าหากรู้จักเก็บเวลาที่ไม่จำเป็นต้องใช้ใส่กระปุกออมสินแห่งชีวิต
เลิกเสียเวลาไปกับเรื่องขยะ เช่น นินทา บ่น ด่า โทรศัพท์คุยเล่น แค่ลด ละ เลิกใช้เวลาพวกนี้บ้างก็ได้เวลามาเยอะแยะ
ความหมายของ "ตรงเวลา" ไม่ใช่ซื่อสัตย์ต่อนาฬิกา แต่ซื่อสัตย์ต่อเวลาที่เรามี
เงินทองมีน้อย ก็ไม่เสียมันไปกับค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็น
เช่นเดียวกัน เวลามีน้อย ก็อย่าโยนมันทิ้งไปเปล่า ๆ
ทำอะไรสักอย่าง แต่อย่าอยู่เฉย ๆ
ชีวิตมนุษย์เสียเวลาไปเรื่องต่าง ๆ มากมาย ที่หลายคนมองว่าสำคัญเป็นอย่างมาก โดยไม่รู้ตัวว่า พรุ่งนี้อาจจะไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ในโลกนี้แล้ว
หลายคนชอบใช้คำว่า "ฆ่าเวลา" รู้ตัวไหมว่า เรากำลัง "ฆ่าเวลา" ของตัวเอง
หรือเป็นการรอคอยอะไรบางอย่างที่ไร้จุดหมาย ไร้ความหวัง
เสียเวลาจังครับ
http://www.gotoknow.org/blog/scented-book/434530
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น