...เราแทบจะไม่คิดเลยว่า เรามีอะไรบ้าง ?...
แต่เราคิดเพียงว่าเราขาดอะไรบ้างเท่านั้น...
จงรื่นรมย์กับสิ่งที่คุณมี ...ในขณะที่คนโง่พร่ำเพรียกใฝ่หาไม่รู้จบ...
...การสร้างนิสัยให้เกิดความคิด มองหาแต่ด้านดีในทุกสภาพการณ์ ...
เป็นสิ่งที่มีค่ามากกว่าได้รับเงินเป็นล้านๆ ในหนึ่งปี...
"คนเราไม่สามารถเปลี่ยนทิศทางลมได้ แต่เราสามารถปรับใบเรือได้"
...คนมองโลกในแง่ดี คือคนที่เห็นไฟเขียวทุกแห่งหน... คนที่มองโลกในแง่ร้ายจะเห็นแต่ไฟแดง... แต่คนชาญฉลาดที่แท้จริงตาจะบอดสี...
...การสร้างกุศลอันสุดประเสริฐแก่ผู้หนึ่งผู้ใดนั้น... มิใช่อยู่ที่การเผื่อแผ่ความร่ำรวยไปให้เขาหรือไม่... แต่มันอยู่ที่การทำให้เขาเกิดตาสว่างมองเห็นขุมทรัพย์ที่เขามีอยู่ในตนต่างหาก...
...ไม่มีงานใดที่ต่ำต้อย ขอเพียงงานนั้นสอดคล้องกับทิศทางในชีวิตของท่าน...
"สิ่งที่ล้ำค่าที่สุดของคนเรา คือ ชีวิต และเราจะเป็นเจ้าของชีวิตได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น"
...คุณจะไม่มีวันได้สิ่งที่คุณพอใจ... จนกว่าคุณจะได้เรียนรู้ที่จะพอใจในสิ่งที่คุณมี...
...อย่าปล่อยให้ชีวิตเป็นไปอย่างไร้จุดหมาย... ผู้ที่มีชีวิตอยู่แต่ไม่ยอมต่อสู้ชีวิต คือ... ศพเดินได้...
...อุปสรรคที่ใหญ่หลวงที่สุดของความสำเร็จ ก็คือ... การล้มเลิกกลางคัน...
หากปราศจากความกระตือรือร้นย่อมไม่อาจทำสิ่งใดใด้สำเร็จ"
...ความภูมิใจที่ยิ่งใหญ่ของเรา... ไม่ได้อยู่ที่เราไม่เคยล้ม แต่อยู่ที่สามารถลุกขึ้นได้ทุกคร้งที่เราล้ม...
...ก่อนที่สวรรค์จะมอบภาระหนักอึ้งมาให้... เราทุกคนต่างก็ถูกทดสอบความวิริยะอุตสาหะเป็นอันดับแรก... บางครั้งต้องทนหิว ร่างกายก็อ่อนแอ... สับสนภายในใจ... สิ่งเหล่านี้ล้วนหล่อหลอมจนเราแข็งแกร่ง... พร้อมเผชิญอุปสรรค... เพื่อเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปในชีวิต...
...จงเลือกเดินทางที่ถูกต้องที่สุด... ไม่ว่าทางนั้นจะขรุขระยากลำบากสักเพียงไร... เมื่อคุ้นเคยแล้วก็จะรู้สึกว่ามันราบเรียบเดินสบาย..
"แก่นแท้แห่งชีวิตอยู่ที่ความหมั่นเพียรหากไม่ไขว่คว้า ไหนเลยจะพบความสำเร็จ"
...ชีวิตไม่มีทางเรียนจบ ตลอดชีวิตของเรา... ชีวิต คือ... การเรียนที่มีบทเรียนให้เรียนได้เสมอ...
...นักศึกษาสมัยก่อนศึกษาเพื่อให้ตนเองมีความสำเร็จในการศึกษา... นักศึกษาในปัจจุบันศึกษาเพื่อให้คนอื่นรู้ว่าตนมีการศึกษา...
...เรียนรู้ ฝึกฝนความสามารถมิใช่เรื่องยากที่สุด... รู้จักนำความสามารถไปใช้อย่างเหมาะสมจึงเป็นเรื่องยากที่สุด...
ทำงานให้ผู้อื่นไม่เต็มกำลัง เท่ากับหลอกลวงผู้อื่น ...
คบเพื่อนฝูงแต่ไม่จริงใจ เท่ากับหลอกลวงเพื่อนฝูง ...
ศึกษาเล่าเรียนแต่ไม่ทบทวน เท่ากับหลอกลวงตัวเองและอาจารย์ ...
...คนที่มีแต่ความรู้ที่เชี่ยวชาญพิเศษ... จะคล้ายกับสุนัขที่ผึกดีแล้ว... มากกว่าจะเป็นบุคคลเต็มคน...
...หากท่านให้ปลา 1 ตัวแก่คนหนึ่ง... เขาจะยังชีพได้เพียง 1 วัน... แต่ถ้าท่านสอนวิธีให้เขาตกปลา เขาจะยังชีพได้ตลอดฃีวิต...
...เดินไปกัน 3 คนย่อมมีครูของเราอยู่ด้วย... เลือกข้อดีของเขาแล้วเอาอย่างทำตาม ส่วนข้อบกพร่องของเขา ใช้เป็นข้อคิดปรับปรุงตัวเรา...
ความรู้มาจากการศึกษา.... ความเข้าใจได้จากประสบการณ์... สติปัญญาเกิดจากการไตร่ตรอง...
3 สิ่งประสานรวมในหนึ่งสมอง คนๆนั้นคือ "ผู้สมบูรณ์แบบ"...
...คนที่นอบน้อมเพียงไร... ย่อมเป็นคนที่ยิ่งใหญ่เพียงนั้น...
...คุณค่าของชีวิตมิได้อยู่ที่มีชีวิตอยู่นานแค่ไหน... หากแต่อยู่ที่เราใช้วันเวลาเหล่านั้นให้เป็นประโยชน์อย่างไร...
...ผู้ที่รับผิดชอบหน้าที่ประจำวันของตนได้อย่างดี... จึงสามารถรับผิดชอบได้อย่างเต็มที่เมื่องานใหญ่มาถึง...
ความสุข คือ ความพอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่ "
...ถ้าหากเราไม่เฝ้าแต่วุ่นวายอยู่กับการพูดและการกระทำของผู้อื่น... เราจะมีความสงบสุขมากขึ้น...
...ความลับที่ทำให้คนเรามีอายุยืนนานและมีความสุขก็คือ... การให้อภัยทุกคน... ทุกเรื่อง และทุกคืนก่อนที่เราจะนอน...
...การให้อภัยผู้อื่นเป็นคุณธรรมอันสูงส่ง... การให้อภัยตนเองจะเป็นการสูญเสียคุณธรรมไป..
จิตเปรียบดั่งผืนนา... หากไม่หว่านพันธุ์ข้าวที่ดีย่อมจะไม่ได้ข้าวพันธุ์ดี....
...ผู้ที่ให้ความรักแก่ผู้อื่น คือ... ผู้มีบุญ ผู้ที่สามารถขจัดความทุกข์ คือ... ผู้มีปัญญา...
...จงลืมความทุกข์ในอดีต และจงมีชีวิตที่เบิกบานในปัจจุบัน...
...ความโกรธจะทำให้ตนเองเกิดทุกข์ และทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน...
ปุถุชนจะแสวงแต่ความมั่งคั่ง...
ส่วนผู้ประเสริฐจะใฝ่หาสัจจธรรม"...
...เมื่อได้ยินคำพูดที่ทำให้ขุ่นเคืองใจ... จงถือเป็นการบำเพ็ญตนอย่างหนึ่ง...
..เป็นการง่ายที่จะทบทวนความผิดพลาดอันใหญ่หลวงของตนเอง... แต่เป็นการยากที่จะแก้นิสัยเสียเล็กๆน้อยๆของตนเอง...
...โชคชะตาเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอนและเข้าใจยาก... แต่เราสามารถกำหนดโชคชะตาด้วยปณิธานของเราเอง...
...การชื่นชมผู้อื่น คือ... การเพิ่มความสง่างามให้แก่ตนเอง...
...คุณธรรม คือ... แสงประทีปอันเจิดจ้าที่ยกระดับจิตใจของเราเอง... มิใช่มีไว้ตำหนิติเตียนผู้อื่น...
